کد مطلب:95610 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114
[صفحه 277] دعوت به حق سپاس بی پایان بر پروردگار عالم كه نعمتهای بی شمار را بر شكر شاكرین می افزاید. من ستایش می كنم خدای را بر نعمتهای بی شمارش، همچنان كه بر بلایال او كه موجب گرایش بسوی ثواب می گردد و یاری می جویم از او برای نفس خویشتن كه در وظایف محوله خویش قیام نمی كند بلكه بسوی چیزهایی می شتابند كه از آنها نهی شده است من از خدای مغفرت می طلبم به خاطر احاطه ای كه بر علم دارد و اعمال روزانه ما را می داند و همه اعمال ما را در كانامه ما ثبت نموده است. من به چشم یقینی كه عیب خود را می بیند و از عاقبت آن می اندیشد ایمان دارم و شهادت می دهم كه خدایی به جز خدای یگانه نیست و شریك و همتا ندارد و محمد (ص) رسول و فرستاده اوست و این هر دو شهادت گفتار و كردار مرا بزرگ می دارد كه در كفه ترازوی عمل شهادتی بالاترین اعمال است ای مردم، شما را به تقوی و پرهیزكاری و ترس از خدای بزرگ و عذاب موعود وصیت می كنم. [صفحه 277] پرهیزكاری توشه راه مقصود است. پناهی كه شما را از عذاب موعود می رهاند. پروردگار شما، شما را به تقوا خوانده است پس سخن پیامبر خدا را درباره تقوی بشنوید كه هر كه شنید و شناخت به پیروزی رسید. ای مومنا خدا پرهیزكاری، تقوی و ترس از خدای بزرگ رازی كه بر اولیاء خدا گشوده است و دوستان خدا بر آن همت گماشته و برای حفظ توقی از گناه روی گردانیده اید تا جائی كه شبها را بیدار مانده و به عبادت پروردگار می پردازند و تشنگی روزهای گرم را بر خود هموار می سازند، آنان آسایش آخرت را به رنج دنیا شناخته اند رنج دنیا را بر خود هموار می سازند تا در آخرت آسوده باشند هر چه اجل به آنها نزدیكتر می شود علم آنها را در تقوی و عبادت شدت می یابد. و هر چه از عمرشان می گذرد بر آرزوهای خود فائق تر می شوند و اجل و مرگ را بی اعتبارتر می یابند. پس دنیا فانی، پر از رنج و عذاب و زودگذر و بی اعتبار است تیرهای بلا را در كمان دارد و پی در پی به هدف می زند و جراحتهای درمان ناپذیر وارد می سازد كه به مرگ می انجامد. دنیا حیات انسانی را به مرگ و سلامت انسانی را به مرض و رستگاری را به تباهی می كشاند، دنیا گرسنه ای سیری ناپذیر است. دنیا آدمی را حریص می سازد تا جمع كند و نخود با بسازد و در آن سكونت نكند چه وقتی از دنیا می رود نه مالی با خود دارد نه بنایی. فریب دنیا در آنست كه فقیران همیشه آرزوی غنی شدن و ثروت مندی و توانای دارند و توانگران غبطه به حال فقیران می خورند، دنیا توانگری است كه خواری را پذیراست، فقیری است كه توانگری می جوید. عبرت دنیا در آن است كه هرگاه مردی به آرزوهایش نزدیك می شود اجل گریبانش را می گیرد در حالی كه نه به آرزویی رسیده و نه عمل خیری داشته است. پناه بر خدا، چه چیز مردم دنیا را مغرور كرده و چگونه است كه این چنین تشنه سیری ناپذیر لذات دنیا هستند دنیا كه سایه آرامی نداد دنیایی كه آتش سوزنده است. پناه بر خدا، چه چیز زنده را از مرده جدا می سازد. [صفحه 278] هیچ شری بدتر از شر دنیا نیست، مگر عذاب آخرت و هیچ خیری بهتر از خیر دنیا نیست. اگر كه در عمل خیر باشد همه چیز از دنیا است اما شنیدن آن پر هیبت تر از دیدن آن است اما در آخرت دیدن بالاتر از شنیدن است پس بر شما كفایت می كند كه اخبار آخرت را بشنوید و بر حقیقت آن واقف شوید بدانی كه آنچه از دنیا كم شده در آخرت افزودن می شود آنچه از عاقبت كسر شده بر دنیا افزوده است. چه بسا كه كم دنیا سودمندتر از زیاد آن است و چه بسا كه زیاد آن زیان آور باشد آنچه من بر شما امر می كنم برتر از آن است كه به نهی آن توجه دارم. بر آنچه حلال است عمل كنید كه حلالها بیشتر از حرامها هستند، آنچه را كه حرام است ترك كنید تا نعمت بر شما افزون گردد. آنچه را كه برای شما تضمین شده به حركت درآورید و در فرایض و عبادات خود بكوشید تا به مرتبه كمال برسید بر شما مقرر شده است كه بندگی خدا كنید و بر آنچه خدا فرمود عمل كنید و از دست به گریبان شدن با اجل بترسید زیرا كه امید به بازگشت حیات نیست. آنچه امید است رزق و روزی به فضل یزدان است اگر از روزی شما چیزی از دست برود در آخرت امید جبران هست اما اگر عمر شما برود امید جبران نیست از خدا بترسید و تقوی و پرهیزكاری را در نظر داشته باشید، نمی رید مگر اینكه مسلمان باشید.
صفحه 277، 277، 278.